Το έργο του κινηματογραφιστή-κριτικού Τρυφώ, επηρεασμένο στη θεματική του από τον Ιταλικό νεορεαλισμό, παρακολουθεί μια «φέτα ζωής» ενός παιδιού στη δεκαετία του 60’ στο Παρίσι.

Ο ήρωας μας, ένα νεαρό αγόρι, ζει μια διπλή ζωή. Από την μία στο σχολείο είναι πολύ άτακτος και μαζεύει τιμωρίες από τον δάσκαλό του ενώ από την άλλη στο σπίτι παρουσιάζεται στους γονείς του ένα παιδί υπάκουο και μελετηρό.

Αυτή η διπλή ζωή τον οδηγεί σε ένα κυκεώνα πράξεων χωρίς επιστροφή. Όταν ο δάσκαλός του τον απειλεί να τον εξετάσει κάνει κοπάνα από το σχολείο και βρίσκετε να αλωνίζει το Παρίσι. Μαζί με τον κολλητό του ονειρεύεται να βγάζει τα δικά του λεφτά και να πάει στην θάλασσα που δεν έχει δει ποτέ του. Μια αναπάντεχη όμως συνάντηση με την μητέρα του, που είναι με τον εραστή της, επισφραγίζει την αδιαφορία που νιώθει για αυτόν.

Την επόμενη μέρα όταν δεν θα έχει δικαιολογία για την κοπάνα που έκανε θα πει ψέματα πως πέθανε η μητέρα του για να μην τιμωρηθεί. Όταν όμως η μητέρα του θα έρθει στο σχολείο θα αποκαλυφθεί το ψέμα και η ντροπή θα τον αναγκάσει να φύγει από το σπίτι και να φιλοξενηθεί από τον φίλο και συνεργό του.

Όταν θα επιστρέψει ξανά στο σπίτι η μητέρα του σε μια τελευταία προσπάθεια να τον προσεγγίσει λέει ότι αν γράψει καλά στην έκθεση θα του δώσει λεφτά. Το παιδί, αφού διαβάσει ένα μυθιστόρημα του Μπαλζάκ και θέλοντας να ευχαριστήσει την μητέρα του θα αντιγράψει την ιστορία του Μπαλζακ σαν να ήτανε δική του. Για κακή του τύχη ο δάσκαλος έχει διαβάσει και αυτός Μπαλζακ και ξέρει την ιστορία. Αυτός θα είναι ο λόγος να τον στείλει στον διευθυντή αλλά ο μικρός μας ήρωας θα δραπετεύσει και θα επιχειρήσει την μεγαλύτερη κλοπή που είναι μια γραφομηχανή από τα γραφεία που δουλεύει ο πατέρας του. Μετά από περιπέτειες βεβαίως θα τον πιάσουν και ο πατέρας του μην ξέροντας πια τι να κάνει θα τον πάει στην αστυνομία, που με την σειρά της θα τον στείλει στο αναμορφωτήριο. Το ελεύθερο πνεύμα του ήρωα μας θα δραπετεύσει χαρίζοντας στην ταινία ένα από τα πιο όμορφα τραβελινγκ του σύγχρονου κινηματογράφου.

Στο τέλος θα βρεθεί στην θάλασσα κοιτάζοντας στο φακό δίνοντας στον θεατή μια διττή αίσθηση της ύπαρξης για το τι σημαίνει επιτυχία και τι αποτυχία αφήνοντας ανοιχτό το τέλος της ιστορία.