Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman
Ηθοποιοί:Max Von Sydow, Bengt Ekerot, Bibi Andersson, Gunnar Bjornstrand, Inga Landgre, Ake Fridell, Nils Poppe
Διάρκεια:97 Λεπτά
Έτος κυκλοφορίας:1957
Ολόκληρη η ταινία : (12) [Ingmar Bergman The Seventh Seal] – YouTube

• Η Έβδομη Σφραγίδα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της 7ης Τέχνης. Βαθιά φιλοσοφικό και αλληγορικό, με αρκετή δόση χιούμορ τολμάει για πρώτη φορά στο παγκόσμιο σινεμά να θέσει το αιώνιο ερώτημα “Υπάρχει Θεός; “. Αυτό το ερώτημα, μαζί με τον φόβο του θανάτου, βασανίζουν εκείνη την περίοδο και τον ίδιο τον Bergman, σηματοδοτώντας την έναρξη του υπαρξιακού σινεμά και την ώριμη, “μέση“ περίοδο του σκηνοθέτη.
• Χρησιμοποιώντας κάποιους φυσικούς, εξωτερικούς χώρους και ελάχιστα εφέ, ο Bergman γύρισε την ταινία μέσα σε 35 ημέρες στα Rasunda Film Studios, με αρκετά χαμηλό προϋπολογισμό. Παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται σε εξωτερικούς χώρους, το σκηνικό δεν είναι νατουραλιστικό. Η ασπρόμαυρη, με μεγάλες αντιθέσεις του φωτός, κινηματογράφιση δημιουργεί μία εξπρεσιονιστική οπτική. Ο σκηνοθέτης δεν πέφτειστην παγίδα της εξεζητημένης σκηνοθεσίας, η τεχνική του διαπνέεται από απλότητα, κάνοντας συχνά κοντινά πλάνα στους ήρωες της ιστορίας, ώστε να αναδειχθούν τα συναισθήματά τους. Οι διάλογοι είναι αρκετά θεατρικοί και ποιητικοί, σε αντίθεση με το παραδοσιακό σινεμά, αλλά πειστικά αληθινοί.
• Το όνομα της ταινίας είναι από το όγδοο εδάφιο της “Αποκάλυψης”, το οποίο ακούγεται στην αρχή, αλλά και στο τέλος του έργου : “Και όταν άνοιξε την Έβδομη Σφραγίδα, έγινε σιωπή στον ουρανό μέχρι μισή ώρα. “

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η Έβδομη Σφραγίδα διαδραματίζεται στη Σουηδία το 14ο αιώνα, στην εποχή του Μεσαίωνα . Ο Antonius Block (Max Von Sydow) , ένας απογοητευμένος ιππότης που έχει χάσει την πίστη του και ψάχνει να βρει απαντήσεις , γυρίζει μετά από 10 χρόνια από τις Σταυροφορίες μαζί με τον κυνικό ιπποκόμο του Jons (Gunnar Bjornstrand) , ενώ η Μαύρη Πανώλη μαστίζει τη Σκανδιναβία. Όταν, ξαφνικά, ο Θάνατος (Bengt Ekerot) εμφανίζεται για να τον πάρει μαζί του, ο Block νιώθοντας ότι πρέπει να κάνει μία τελευταία σημαντική πράξη, του προτείνει να παίξουν μία παρτίδα σκάκι, ώστε να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του όσο το παιχνίδι συνεχίζεται. Στο δρόμο συναντά ένα ζευγάρι περιοδευόντων ηθοποιών, τη Mia (Bibi Andersson) και τον Jof (Nils Poppe), μαζί με τον γιό τους Mikael και τους προσκαλεί να ταξιδέψουν μαζί τους μέχρι το κάστρο του για να αποφύγουν την Πανώλη. Μέχρι το ταξίδι τους να ολοκληρωθεί, ο Block έχει μάλλον βρει απάντηση σε κάποια από τα ερωτήματα που τον ταλάνιζαν, χορεύοντας κάπως πιο πρόθυμα τον τελευταίο άγριο χορό του Θανάτου.

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Το αριστούργημα του Bergman είναι γεμάτο από πληθώρα συμβολισμών, ξεκινώντας από την πιο εμβληματική σκηνή του έργου, Το παιχνίδι σκακιού με τον Θάνατο, το οποίο συμβολίζει τη γνώση του τέλους της ζωής. Η εποχή του Μεσαίωνα, και συγκεκριμένα ο 14ος αιώνας που καθορίστηκε από την πανδημίας της Πανώλης, θυμίζει στον Bergman, την εποχή που γυρίστηκε η ταινία. Μια μεταπολεμική εποχή που οδεύει προς την αποκάλυψη. Οι χαρακτήρες των Jof και Mia και ο γιος τους Mikael αντιπροσωπεύουν την “Αγία Οικογένεια “, την αγάπη, την ελπίδα και τη χαρά και είναι αυτοί που κάνουν τον πρωταγωνιστή να καταλάβει ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής. Επιπλέον, οι φράουλες και το γάλα που προσφέρει το ζευγάρι στους συνδαιτυμόνες τους, συμβολίζουν τη μετάληψη , όχι όμως ως “Θεία Κοινωνία “, αλλά ως αγάπη κι ελπίδα. Στην τελευταία σκηνή, ο μακάβριος χορός του Θανάτου στην ποπ κουλτούρα είναι μία υπενθύμιση πως ο Θάνατος μας ενώνει όλους. Οι συμβολισμοί έχουν πολύ σημαντική θέση σ’ αυτό το αλληγορικό έργο του Bergman, που βρίθει από αυτούς, κάνοντας αναφορές στην Ιστορία της Τέχνης και χρησιμοποιώντας σύμβολα του θανάτου δημοφιλή στη Μεσαιωνική τέχνη την περίοδο της Πανώλης.

Νάστια Βραχάτη