Νοσταλγία
Andrei Tarkovsky

Η ροή του χρόνου στην ταινία σε κάνει να παρατηρήσεις τον ρυθμό της ανάσας σου. Σε φέρνει στο κέντρο της ύπαρξης σου. Στο τώρα. Όλα -μνήμη και πραγματικότητα- κινούνται το ένα μέσα στο άλλο σαν mise en abyme… σε μια συμπαντική αρμονία.
Ροή, νερό, ρυθμός, αρμονία, χρόνος, ομορφιά, παρόν, παρελθόν συνθέτουν τον πίνακα της Νοσταλγίας.
Η ταινία δεν αποτελείται μόνο από εικόνα που ερεθίζει την όραση του θεατή, αποτελείται από ήχους, μυρωδιές, μουσικές, στιγμές ακούραστης αναμέτρησης του ανθρώπου τόσο με τα στοιχεία της φύσης όσο κυρίως με τον ίδιο του τον εαυτό.
Η σκηνή με τη φλόγα του κεριού δίνει την ελπίδα ότι αυτή η αναμέτρηση μπορεί τελικά να βγει και υπέρ του, αν αυτός επιμείνει στο να τη διατηρήσει άσβεστη. Όμως, μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος; Είναι όντως ικανός να είναι ελεύθερος; Ή μήπως νοσταλγεί αυτό που του έχουν μάθει ότι είναι;

Πηνελόπη Χαραλαμπίδου