Είναι μια ταινία μνήμης – Είναι μία ταινία γνώσης.

Βγαλμένη από τα έγκατα της αβανγκάρντ η ταινία «Χιροσίμα, αγάπη μου» αναδύεται και μας προσφέρει κάτι μοναδικό: ένα καταπληκτικό δείγμα του Νέου Κύματος, έναν έρωτα ανάμεσα σε δύο χώρες, έναν έρωτα ανάμεσα σε δύο ξένους και κατ’ επέκταση έναν ύμνο στην συλλογική μνήμη.

Ξεκινώντας η ταινία μας ξεναγεί στον τόπο που διαδραματίστηκε ένα από τα πιο φρικτά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας.

Μέσα από πλάνα από το μουσείο της καταστροφής, αρχειακό υλικό αλλά και κινούμενα πλάνα στην πόλη της Χιροσίμα ο σκηνοθέτης μας φέρνει πιο κοντά στο γεγονός που σημάδεψε την ανθρωπότητα, με έναν άκρως ποιητικό λόγο σε συνδυασμό με πλάνα αρχιτεκτονικής ομορφιάς.

Οι ήρωες είναι δύο άγνωστοι που όμως ερωτεύονται και έρχονται πιο κοντά απ’ όσο θα μπορούσαν να έρθουν δύο άνθρωποι που γνωρίζονται εδώ και χρόνια. Μαζί τους ταξιδεύουμε στο παρελθόν και στο παρόν. Η γυναίκα είναι ηθοποιός που έχει έρθει στη Χιροσίμα για να κάνει τα γυρίσματα μίας ταινίας με θέμα την ειρήνη ενώ ο άντρας είναι Ιάπωνας αρχιτέκτονας που οι συγγενείς του έζησαν τα γεγονότα της Χιροσίμα. Οι τελευταίες ώρες πριν χωρίσουν για πάντα είναι οι πιο επίπονες.

Η γυναίκα μοιράζεται με τον άντρα τον πρώτο αθώο αλλά και παράνομο έρωτα στην πόλη που γεννήθηκε. Την πόλη Νεβέρ. Έναν έρωτα για έναν Γερμανό φαντάρο στην περίοδο της κατοχής που κατέληξε να την κλείσει σε ένα κελάρι ατιμασμένη.

Οι δυο τους με έναν παράξενο τρόπο ζουν ξανά αυτή την ιστορία.

Χωρίζουν σαν αιώνιοι εραστές ενώ η γυναίκα γυρνά στο ξενοδοχείο. Όμως η έλξη που νιώθουν τους φέρνει πάλι μαζί σε μια μονομαχία πόθου και καθωσπρεπισμού.

Το παράλληλο μοντάζ στην γαλλική εξοχή μας αποδεικνύει την δύναμη της μη γραμμικής αφήγησης σε ένα έργο τέχνης.

Στο τέλος οι δυο ήρωες σαν δυο ξένοι θα μείνουν να κοιτάζονται σε ένα άδειο εστιατόριο ενώ η τελική ανατροπή θα έρθει ξανά όταν ο άντρας θα πάει να την βρει στο ξενοδοχείο της και να της πει το όνομα του. Χιροσίμα.