Με το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ «Η αρρώστια της νιότης», ο Δημήτρης Λάλος μας συστήνει έναν κόσμο γεμάτο νεανικό πάθος και ερωτικό εκτροχιασμό, όπου τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας έχουν τον πρώτο λόγο. Μια παρέα φοιτητών Ιατρικής εξερευνά τα όριά της,  φλερτάροντας με το θάνατο και την καταστροφή.

Το ψυχογράφημα «Η αρρώστια της νιότης» του Μπρούκνερ, γραμμένο το 1926, παρακολουθεί μια ομάδα νέων φοιτητών ιατρικής, που μέσα στην υπεροψία και στην απόγνωσή τους, προετοιμάζουν άθελά τους το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας. Οι χαρακτήρες, ακροβατώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και στην παράνοια, στις σπουδές και στα πειράματα, ανακαλύπτουν τα όρια τους, φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Η παζολινική ατμόσφαιρα του έργου, μας κάνει να αναρωτηθούμε πραγματικά πόσο μακριά μπορεί να βρισκόμαστε από μια εποχή σκληρότητας και απανθρωπισμού. Τα παιχνίδια εξουσίας και το ερωτικό τους πάθος, θα τους φτάσει στο τέλος στα άκρα.

Τολμηρός και άκρως ρεαλιστικός , για την εξπρεσιονιστική του καταγωγή, ο συγγραφέας, λίγο πριν ο Χίτλερ ανέβει στην καγκελαρία, αυτοεξορίζεται στην Γαλλία και γράφει το αντιφασιστικό έργο «Οι Ράτσες».

Το ’68 ο γνωστός σκηνοθέτης Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ πρωταγωνιστεί σε έναν από τους βασικούς ρόλους, ξεθάβοντας το κλασικό πλέον έργο της γερμανικής λογοτεχνίας, με γερμανικό τίτλο «Krankheit der Jugend», ενώ ο Μάρτιν Κρίμπ το μεταφράζει διασκευάζοντάς το «Pains Οf Υouth» και ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία το 2009 στο Λονδίνο.

Ο Δημήτρης Λάλος συνεχίζει για δεύτερη χρονιά με την ίδια ομάδα ηθοποιών, αναλαμβάνοντας τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία ενός έργου που φωτίζει τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας.

Όσα (δεν) μας δίδαξε η ιστορία

Γραμμένο το 1926 το ψυχογράφημα του Μπρούκνερ διαδραματίζεται στη Βιέννη πριν αναλάβει ο Χίτλερ την Καγκελαρία και παρακολουθεί μια ομάδα νέων φοιτητών ιατρικής, οι οποίοι μέσα στην υπεροψία και την απόγνωσή τους, προετοιμάζουν άθελά τους το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας. Οι χαρακτήρες, ακροβατώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και την απόλυτη παράνοια, τις σπουδές και τα πειράματα, ανακαλύπτουν τα όρια τους, φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου που θα θέλαμε να ξεχάσουμε.

Η παζολινική ατμόσφαιρα του έργου μάς κάνει ν’ αναρωτηθούμε πραγματικά πόσο μακριά μπορεί να βρισκόμαστε από μια εποχή σκληρότητας και απανθρωπισμού. Μέσα από την ανατρεπτική σκηνοθετική ματιά- λιτή μα τόσο συμπυκνωμένη, ο Λάλος μάς συστήνει έναν κόσμο γεμάτο νεανικό πάθος και ερωτικό εκτροχιασμό, όπου τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας έχουν τον πρώτο ρόλο, φτάνοντας τους ήρωες στα άκρα.

Τολμηρός και άκρως ρεαλιστικός, για την εξπρεσιονιστική του καταγωγή, ο συγγραφέας λίγο πριν την έλευση του Ναζισμού που την βλέπει να έρχεται, αυτοεξορίζεται στην Γαλλία και γράφει το αντιφασιστικό έργο «Οι Ράτσες».

Η «Αρρώστια της Νιότης» είναι ο προάγγελος, η υπενθύμιση στην φράση του Μπρεχτ «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το θηρίο. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό». Άλλωστε, όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης της παράστασης «Δεν είναι εποχές για εφησυχασμό».