Ο Stanislavski, στα τελευταία του χρόνια, άρχισε να εξερευνά το ρόλο που παίζει το σώμα στην αληθινή ερμηνεία του ηθοποιού. Ο Meyerhold εξερεύνησε τη μηχανική του σώματος, ενώ ο Grotowski τις παρορμήσεις και το πώς αυτές οδηγούν τον ηθοποιό να είναι ζωντανός επί σκηνής. Ο Tadashi Suzuki διερευνά, επίσης, τη σχέση σώματος – λόγου και το πώς το ένα μπορεί να λειτουργήσει συνεπικουρικά με το άλλο, ώστε να δημιουργηθεί μία παλλόμενη ερμηνεία.

Βασικά στοιχεία της εκπαίδευσης αποτελούν: η στόχευση της ενέργειας (focus) προς ένα συγκεκριμένο σημείο (focal point), η έντονη σωματική εκπαίδευση και η άμεση σύνδεση του σώματος με το πνεύμα χωρίς να παρεμβάλλεται κανενός είδους σκέψη. Η μέθοδος αυτή έχει πολλά κοινά σημεία με τη μέθοδο του Grotowski όσον αφορά την παρόρμηση και τη δράση, καθώς και οι δύο εξασκούν το σώμα ώστε να μπορεί να αποτελέσει, από μόνο του, ένα δυνατό ερμηνευτικό εργαλείο για τον ηθοποιό. Ο Suzuki, δημιούργησε τη μέθοδο του εμπνεόμενος από την φιλοσοφία του θεάτρου Νo και του Butoh. Μέσα από μία σειρά απαιτητικών σωματικών ασκήσεων, ο ηθοποιός εκπαιδεύεται ώστε να μπορέσει να εκμεταλλευτεί πλήρως το σώμα του ως εκφραστικό όργανο αλλά και ως ηχείο, για να μπορέσει να στηρίξει την εκφορά του λόγου του. Αυτή η σωματική εκπαίδευση αποκόπτει το σώμα από την αχρείαστη, παρεμβατική σκέψη, καθιστώντας το έτσι, ένα πλήρως λειτουργικό και εκφραστικό όργανο, το οποίο βρίσκεται σε άμεση επαφή με το πνεύμα του ηθοποιού.

Ως αποτέλεσμα της μεθόδου έχουμε μία καθαρή, ζωντανή και παλλόμενη ερμηνεία. Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας της συγκεκριμένης μεθόδου αποτελεί ότι όλοι οι εκπαιδευόμενοι φοράνε άσπρες κάλτσες, ώστε στο τέλος του μαθήματος να μπορούν κοιτάζοντας τες να καταλάβουν πόσο πολύ δούλεψαν, ανάλογα με το πόσο έχουν λερωθεί.

Στο βίντεο παρακολουθούμε μία παρουσίαση του Suzuki Theatre, όπου ουσιαστικά πρόκειται για μία σειρά ασκήσεων της μεθόδου, οι οποίες εκτελούνται παρουσία κοινού. Σε όλη τη διάρκεια του βίντεο είναι εμφανής η αφοσίωση και το Focus των εκπαιδευομένων, ενώ γίνεται εύκολα αντιληπτή η φιλοσοφία της μεθόδου, καθώς και το δυνητικό ερμηνευτικό αποτέλεσμα που μπορεί να επιφέρει.